شکستگی آرنج معمولا زمانی رخ می دهد که استخوان ها و مفاصل ناحیه آرنج دست در اثر حوادث مختلف و ضربات شدید و خفیف دچار آسیب دیدگی های شدیدی شوند. اقداماتی جراحی و غیر جراحی مانند فیزیوتراپی و آرنج بند طبی می تواند بسیار کمک کننده باشد. این آسیب دیدگی می تواند در اثر ضربه خوردن، زمین افتادن و سایر مواردی باشد که منجر به شکستگی استخوان و بروز درد و التهاب در این ناحیه می گردد. در صورتی که فردی دچار شکستگی در آرنج خود شود، معمولا علائمی مانند درد شدید، تورم مفاصل آرنج، کبودی، سفتی و انحراف استخوان آرنج بروز پیدا می کند.
اگر هریک از این علائم پس از صدمه دیدن آرنج مشاهده شود، به این معناست که آرنج دچار شکستگی شده است و نیاز به درمان دارد. درمان هایی که در زمینه بهبود آسیب دیدگی و شکستگی آرنج مورد استفاده قرار می گیرد نیز با توجه به نوع و شدن آسیب دیدگی کاملا متفاوت می باشد. تنها پزشک متخصص است که می تواند نوع درمان مورد نیاز برای آسیب دیدگی آرنج را پس از بررسی دقیق آن مشخص نماید.
اقدامات لازم پس از شکستگی آرنج
درمان غیر جراحی
یکی از اولین اقداماتی که پس از شکستگی آرنج توسط پزشک متخصص انجام می شود، بررسی کامل ناحیه آسیب دیده می باشد. در صورتی که مفاصل شکسته آرنج جابجا نشده باشند، می توان آن را با استفاده از روش هایی غیر از جراحی درمان نمود. از جمله این روش ها می توان به استفاده از آتل دست و آرنج بند طبی اشاره کرد. این ابزار کمک کننده که از محصولات طبی به شمار می روند، تا زمانی که مفاصل آرنج ترمیم پیدا کنند، می تواند از ناحیه آرنج حمایت نموده و از بروز ضربه به آن جلوگیری نماید.
پزشک معمولا به افراد توصیه می کند که از این آرنج بند به مدت چند هفنه به صورت مکرر استفاده نمایند تا ناحیه آسیب دیده به خوبی بهبود پیدا نماید. در این نوع روش آرنج باید در مدت زمانی طولانی به صورت کاملا بی حرکت باقی بماند و پس از بهبود یافتگی کامل می توان با انجام نرمش های مخصوص عضلات خشک شده آرنج را نرم نمود.
درمان جراحی
در شرایطی که استخوان ها و غضروف های آرنج دچار آسیب دیدگی شدید شده باشند و به طور کامل جابجا شده باشند، پزشک تنها عمل جراحی را برای درمان آرنج توصیه می کند. در این روش جراح عضلات شکسته آرنج را به یکدیگر متصل نموده و آن را می بندد تا این غضروف ها ترمیم پیدا کنند. البته پس از انجام عمل جراحی نیز تا زمان بهبودی کامل جهت ثابت ماندن استخوان آرنج باید از آتل یا گچ استفاده نمود. در صورت استفاده از گچ و آتل برای ترمیم آرنج پس از عمل جراحی تا مدت شش هفته امکان حرکت دادن آرنج وجود ندارد و این ناحیه به صورت کاملا بی حرکت باقی خواهد ماند. این نوع درمان معمولا برای آسیب دیدگی های شدید آرنج در اثر ضربات مختلف مورد استفاده قرار می گیرد.
فیزیوتراپی
در صورتی که آسیب دیدگی آرنج به صورت خفیف باشد و بیمار تا زمان بهبودی آرنج خود از آتل و آرنج بند استفاده کرده باشند، پس از گذشت مدت زمان چند هفته باید درمان فیزیوتراپی شروع گردد. این نوع درمان کمک می کند تا عضلات ناحیه شانه حرکات روان تری داشته باشند و قدرت اولیه آن ها به آرامی برگردد. همچنین ممکن است پس از انجام عمل جراحی و بهبود آرنج، حرکات این ناحیه کند شده باشد و از قدرت لازم برخوردار نباشد.
در این زمان به کمک درمان های فیزیوتراپی می توان مفصل آرنج را تقویت نمود. از جمله درمان های فیزیوتراپی که جهت از بین بردن درد، تقویت عضلات، کاهش تورم و بهبود آرنج مورد استفاده قرار می گیرد می توان به ماساژ درمانی، اولتراسوند درمانی و همچنین درمانی های الکتریکی و لیزر درمانی اشاره نمود.